Są oni największą grupą religijną, która obejmuje ok. 80% osób deklarujących przynależność do grup wyznaniowych.

Ze względu na dobrowolność deklaracji religijnej w czasie spisu powszechnego można przypuszczać, że liczba katolików jest większa. Wielu obywateli Republiki Czeskiej twierdzi o sobie, że są bezwyznaniowi, a więc są osobami wierzącymi, ale nie chcą deklarować swojej przynależności religijnej (około 40%). Kościół katolicki co pięć lat organizuje liczenie wiernych na niedzielnych mszach świętych. Od lat dziewięćdziesiątych w niedzielnych nabożeństwach uczestniczy około 400 tysięcy osób, co stanowi około 4% wszystkich obywateli Republiki Czeskiej. Regionami o największej religijności są południowe Morawy, a regionami o religijności najniższej są północne Czechy.

Republika Czeska należy do najbardziej zateizowanych krajów europejskich. Procesy sekularyzacyjne swoje źródła mają w dawnych procesach historycznych. Pierwszym z nich była masowa rekatolicyzacja w XVII wieku, kiedy za pomocą metod administracyjnych skłaniano do wstąpienia do Kościoła katolickiego. Powodowało to często przynależność tylko formalną, powierzchowną, wynikającą z pragmatyzmu. Następnym zjawiskiem, ważnym dla późniejszej laicyzacji, były rządy cesarzowej Marii Teresy i cesarza Józefa II. Rządy józefińskie zrodziły przekonanie o uprawnieniach państwa do organizowania życia kościelnego. Przekonania te wykorzystano w czasie rządów komunistycznych, gdy działalność Kościołów regulowały rozporządzenia urzędników państwowych. W tych czasach katecheza mogła odbywać się w szkołach, księża otrzymywali pensje z budżetu, a zarazem swoją posługę mogli pełnić tylko na określonym terenie za zgodą urzędnika państwowego. Zjawiskiem, które wpłynęło na obecny stan religijności była sekularyzacja, która była związana z intensywną industrializacja w drugiej połowie XIX wieku. Poza tym liczba członków Kościoła katolickiego zmniejszała się z powodu tworzenia po I wojnie światowej Kościoła narodowego – Kościoła Czechosłowackiego. W latach 70-tych przyjął on nazwę Czechosłowackiego Kościoła Husyckiego. Ponadto wpływ na odchodzenie od wiary miały zapewne poglądy pierwszego prezydenta Czechosłowacji, Tomáša Garrigue’a Masaryka. Doceniał on znaczenie religii, ale ograniczał ją tylko do sfery moralnej. Postulował tworzenie świeckiej religii, która nie będzie potrzebowała formalnych struktur.

Kościół katolicki w republice Czeskiej tworzą dwie prowincje kościelne oraz egzarchat dla wiernych rytu bizantyjskiego. Prowincja czeska ma swoją metropolię w Pradze, podlegają jej biskupstwa w Hradec Králové, Litomierzycach, Pilznie i Czeskich Budziejowicach. Prowincja morawska ma swoją siedzibę w Ołomuńcu, tworzą ją oprócz diecezji ołomunieckiej diecezja brneńska i ostrawsko-opawska.

Ważne kontakty

Strony Kościoła katolickiego w Republice Czeskiej 

O wierze po czesku 

Arcybiskupstwo praskie

Msze św. w diecezji praskiej 

Strony Prymasa Czech 

„Katolický týdeník“ 

Czeska sekcja Radio Watykańskiego

Dominikanska 8 – www / FB