Po raz szósty odbyło się nasze święto parafialne, zwane Karolkami. W tym roku obchodziliśmy 99 rocznicę urodzin św. Jana Pawła II. Choć świętowanie wymagało całkiem dużej pracy i wielu zabiegów, to zarazem stało się naszą wspólna radością. Tutaj podzielę się radościami proboszcza.

Pierwszą radością byli sami uczestnicy naszego święta, którzy w murach klasztornych spędzili kilka godzin. Wydaje się, że było im ze sobą dobrze. Byli młodzi i starzy, byli Polacy i Czesi oraz przedstawiciele innych narodowości, byli mieszkańcy Pragi i osoby, które przyjechały z daleka. Doświadczaliśmy miłej atmosfery w mieście, w którym atrakcyjnych propozycji spędzania czasu nie brakuje.

Radością proboszcza, chyba największą, było wielkie zaangażowanie parafian. Osób pracujących było około siedemdziesięciu, wszyscy bardzo oddani, niektórzy nawet ofiarni (tu myślę o osobach, które w nocy jechały po pierogi i inne polskie jedzenie). Radością szczególną byli młodzi ludzie, dla których praca w czasie naszego święta była pierwszym kontaktem z parafią.

Radością byli darczyńcy i sponsorzy, którzy hojnie wsparli nasze dzieło. Nie potrzeba było specjalnych próśb, zabiegów i przekonywania. Wystarczyło powiedzieć o potrzebie, niektórzy sami proponowali pomoc, a jeszcze inni prosili, aby pozostali anonimowi. Wśród nich byli nie tylko Polacy oraz polskie instytucje i firmy, wśród nich były też osoby, które deklarują się jako niewierzący. Dzięki ich pomocy mogliśmy rozszerzyć menu, zaprosiliśmy chór z Krakowa, kupiliśmy sprzęty, a nowością było zamówienie odwiezienia śmieci zaraz po naszym programie.

Radością jest dokumentacja fotograficzna naszego święta. Pracowało kilku fotografów, parafian i gości, zdjęcia wykonał też przedstawiciel pięknego dzieła o nazwie “Člověk a víra“. Powstał też film, którego autorem jest Tobiáš Kučera, młody artysta z Ołomuńca

W sumie radością proboszcza było i jest dobro, które dokonało się przy okazji naszego święta. Uczciliśmy pamięć naszego Patrona, św. Jana Pawła II, a zarazem doświadczyliśmy piękna bycia Kościołem, a więc wspólnotą, którą łączy i ożywia Jezus Chrystus.